شهریور ۹۷

آخرین روز شهریور ۹۷ ه و نمی‌خوام آرشیوم بی‌شهریور بمونه... این روزا، ایام محرمه... من درباره‌ی امام حسین اونقدرا مطالعه نداشتم، اما می‌تونم بفهمم که وقتی یه نفر واسه آرمانش حاضره همه چیزشو -مطلقاً همه چیزشو، حتی جونش، حتی خونواده‌ش، حتی بچه‌هاش- رو فدا کنه، چقدر باید بزرگ باشه... امام حسین چه دلی داشته واقعاً... بیخود نیست که می‌گن حسین آبروی بشریت‌ه... انگار خدا خواسته این یه نمونه رو به عنوان تابلو بذاره جلو چشم همه‌ی نسل‌های بشر... بگه ببینید اینجوری هم می‌شه بود... ببینید شماها هم پتانسیلشو دارید... شما هم گاهی واسه دفاع از آرمان‌تون باید از همه چیز بگذرید... آرمان یعنی کاری که فکر می‌کنی درسته... یعنی اول چشماتو باز کن ببین چی درسته و چی غلط... بعد که مطمئن شدی، به حکمِ انسانیت، باید در جهت اون چیزی که فکر می‌کنی درسته قدم برداری... و اگر بدونی یه کاری درسته ولی انجامش‌ ندی، از هر حیوونی پست‌تری... و جالبه که این درس بزرگ هیچ ربطی به شیعه و غیر شیعه نداره... مسیحی توی کلیساش پرچم یا ابا عبد الله آویزون می‌کنه... بودایی حسین حسین می‌کنه و سینه می‌زنه... و پیرزن زرتشتی واسه دسته‌های عزاداری اسفند دود می‌کنه... هرچی باشه، حسین آبروی بشریته... :)

این روزا یه مسئله‌ی دیگه هم ذهن‌مونو درگیر کرده... مسئله‌ی حالِ بدِ ایران... به هر طرف نگاه می‌کنی اخبار بد می‌شنوی... انگار یهو از همه طرف همه چیز به هم ریخت... و هی داره بدتر هم می‌شه. من کاری ندارم که کی مقصره چون قضیه خیلی پیچیده به نظر می‌رسه... چون خیلی چیزا دست به دست هم دادن... چون بحث ما بحث معیشت مردم و امنیت کشورمونه... بحث ما بحثِ گول زدنِ افکار عمومیه... عین همون موقع که یزید جوری افکار عمومی رو گول زد که هزاران نفر حاضر شدن حسین رو بکشن... انگار این قضیه‌ی افکار عمومی خطرناک‌ترین سلاح ممکنه... جوری مغز آدمارو آلوده می‌کنه که خودشونم نمی‌فهمن چیکار دارن می‌کنن... حتی گاهی خودشون علیه خودشون دست به کار می‌شن... واسه دشمن، چی از این بهتر که یه ملت، خودش خودشو نابود کنه؟ :) 

خب، چیزی که افکار عمومی رو کنترل می‌کنه، رسانه‌ست... و ما باید حواسمون خیلی جمع باشه که توی جبهه‌ی رسانه‌ی دشمن‌مون نجنگیم... مثلاً یه بحثی این روزا داغ شده که همه می‌پرسن شبکه‌ی منوتو پول‌شو از کجا میاره. و هنوزم که هنوزه بعد از یکی دو هفته، منوتو حاضر نشده جواب بده... خب، البته جوابش واضحه... پول منوتو یا از عربستان میاد، یا از اسرائیل... خب، وقتی پول می‌ده، قطعاً واسه یه هدفی پول می‌ده... و ما باید این سوالو از خودمون بپرسیم که آیا واقعاً باید به تحریکات این شبکه -یا هر شبکه‌ی مشابهی مثل بی‌بی‌سی یا ایران اینترنشال یا آمدنیوز یا رادیوفردا و ...- گوش بدیم؟ آیا واقعاً واضح نیست که نباید ذهن‌مون رو به اینا بسپریم و حرفای اینارو تکرار کنیم؟ به قول علی علیزاده، شما اگر بدونید که یه پدوفایل یا بچه‌آزار، یه مهد کودک افتتاح کرده، هرگز بچه‌تونو اونجا نمی‌فرستید... جریان این شبکه‌های پر زرق و برق هم همینه... منتها ما چشم و گوش و مغزمونو می‌فرستیم پیش اینا...

تاریخ داره تکرار می‌شه... ولی ما با یه یزید طرف نیستیم... ده‌ها یزید همزمان بهمون حمله کردن... اونم با سلاح رسانه... شاید همزمان تحریم باشیم و حتی توی اساسی‌ترین نیازها گیر کنیم... ولی مگه از آب اساسی‌تر هم داریم؟ شاید وضع اقتصادی‌مون بهم ریخته باشه، ولی آیا ارزش پول از ارزش طفلِ ۶ ماهه بیشتره؟ ما بیش از هزار سال واسه حسین سینه زدیم که توی این بزنگاه تاریخی فراموشش نکنیم... حسینی که واسش حتی آب رو تحریم کردن و طفلشم توی دستش کشتن... من فکر می‌کنم اگه حتی یک‌دهمِ امام حسین مقاومت به خرج بدیم، از این گردنه‌ی تاریخ‌ساز هم رد می‌شیم

ببخشید که یه کوچولو سیاسی شد :)

خوب باشید...

فعلاً...

خودم. من واقعی...