بخشش

مفهوم خیلی از کلمات واسه ماها دقیقا مشخص نیست. بعضی وقتا میشینم درباره شون فکر میکنم. معمولا هم مغزم سوت میکشه ولشون میکنم. بعد یه مدت که گذشت، دوباره یه اتفاقی پیش میاد، دوباره میشینم بهشون فکر میکنم. بعد معمولا هم از خودم هم بدم میاد که چرا نمیتونم تا عمق معنی اون کلمه هارو بفهمم که یه بار واسه همیشه راحت بشم... نمیخوام پیچیده حرف بزنم. مثالش همین "بخشش" ... بخشش یعنی چی دقیقا؟ مثلا تو بچگی وقتی با یکی دیگه دعوامون شده، بزرگترا اومدن جدامون کردن بعد مسئله رم یه جوری حلش کردن بعدش گفتن خب حالا همدیگه ببوسین و از همدیگه معذرت بخواین و همدیگه رو ببخشین. همدیگه رو ببخشین...

ما اینجا معنی "بخشیدن" رو فهمیدیم... حالا واقعا یعنی چی؟

وقتی یکی بهم میگه ببخشید، نمیدونم دقیقا باید چیکار کنم. الان چجوری "ببخشم"؟

فراموش کنم؟ نه. فراموش نمیشه. هیچ چیز فراموش نمیشه مگر اینکه یه سنگ بخوره تو مغز آدم همه ی اطلاعات از دم پاک بشن. این از این.

دیگه حرفشو نزنم؟ خب، آره، این میشه... اما اینم با اون "بخشش" ایده‌آل خیلی فرق داره... یعنی اصل ناراحتی توی دل مونده. فقط ما داریم جلوی واکنشِ خودمونو نسبت بهش میگیریم... درسته؟ خب واسه خیلیا در همین حد هم کافیه. یعنی وقتی بهم میگه ببخشید، فقط میخواد مطمئن بشه که من تلافی نمیکنم. میخواد ازم بشنوه که "بخشیدم" تا اگه یه روزی تلافی کردم بیاد بهم بگه تو آدم نیستی چون خلاف حرفت عمل کردی.

خب، پس تکلیف چیه؟ چجوری ببخشم؟ دیگه تو دلم چیزی نباشه؟ آره اینم یه راهشه. بهترین راه هم هست از نظر اکثریت. اما این یه چیز خیالی ه. حداقل از نظر من. امکان نداره صد درصد چیزیو از دل کسی پاک کرد...

شاید یه راهش اینه که مطمئن بشیم طرف از کارش واقعا پشیمونه. یعنی جوری نباشه که انگار کلمه‌ی "ببخشید" لق‌لقه‌ی زبونشه... اما چجوری میشه مطمئن شد؟

نمیدونم. شاید زیادی دارم عمقی فکر میکنم به قضیه...

یه دفعه یکی از دوستام بهم گفت ببخشید. منم برای اولین بار تو زندگیم راستشو بهش گفتم. گفتم میبخشم ولی فراموش نمیکنم. که خیلی هم ناراحت شد... ولی من راستشو گفتم. گرچه قسمت اول جمله مو نمیدونم یعنی چی دقیقا. اما قسمت دومشو راست گفتم. یعنی هرکس چیزی جز این بگه دروغ گفته... چون امکان نداره فراموش بشه... کافیه همون عمل یه بار دیگه تکرار بشه تا قشنگ تو وجودت شدت ناراحتی رو حس کنی. شدتی که چند برابر دفعه ی قبله... پس فراموش نشده...

این نقل قول رو تو اینستا خوندم. نمیدونم کی گفته...

I never knew how strong I was until I had to forgive someone who wasn’t sorry, and accept an apology I never received

کاش میتونستم اینجوری باشم... اگه تلاشمو بکنم، حداقل یه ذره میتونم اینجوری باشم. به شرطی که اول بفهمم معنی forgive چیه دقیقا... همین...

پی‌نوشت: وقتی ما توبه می‌کنیم، در اصل داریم به خدا میگیم ببخشید. احتمالا تنها کسی که معنی واقعی "بخشیدن" رو میدونه، فقط خداست...

پی‌نوشت۲: همین فکرا هم باعث شده موقع معذرت‌خواهی، گاهی حوصله‌ی طرفو سر ببرم. چون همش می‌ترسم کافی نباشه... می‌ترسم هنوز ته دلش نفهمیده باشه که چی تو دلمه.

پی‌نوشت۳: فکر کنم خودم جواب خودمو دادم. بخشیدن یعنی بفهمی چی تو دلشه... :)

خودم. من واقعی...