محسن چاوشی

من آهنگای محسن چاوشیو از همون اولا که تازه معروف شده بود گوش میدادم... دلیلشم این بود که ببینم کسی که از قمیشی میخواد تقلید کنه، قراره تهش به کجا برسه...

الان میفهمم چقدر داغون بوده آهنگاش. نه شعر درست حسابی. نه آهنگ سازی درست حسابی. نه صدای درست حسابی :)) هیچیش خوب نبود...

قضیه از این قراره که محسن چاوشی عاشق موسیقی بود. یکی که رفته بود باهاش مصاحبه کنه، نوشته بود وقتی اونجا بودم صدای آهنگ یه لحظه هم قطع نمیشد. خیلی هم وُلومشو زیاد کرده بود. جوری که حرفاشو بعضی وقتا به زحمت میشنیدم...

محسن چاوشی کسی بود که صداش واقعا به خوانندگی نمیخورد. هنوزم خیلیا مسخرش میکنن. بش میگن لوله اگزوز. آخه تا حالا سابقه نداشته یکی با این صدای کلفت و خش‌دار جرئت بکنه خواننده شه. اما محسن چاوشی جرئت کرد. و خواننده شد. از پایین‌ترین حدِ ممکن شروع کرد. کیفیت آهنگای قدیمیش نشون میده که اون موقه ها سوادش در حد صفر بوده تو این زمینه. حتی انتخاب شعرش هم بد بوده. دری وری میخونده... اما از اونجایی که عاشق موسیقی بوده، هر روز خودشو بهتر کرده. شعرای بهتر، آهنگسازیای بهتر، تنظیمای بهتر... و خودشم یاد گرفته چجوری بهتر بخونه. حالا دیگه کسایی که مسخرش میکنن، یاد گرفتن که صرفا نباید تو برخورد اول قضاوتش کنن. این محسن چاوشی، اون محسن چاوشیِ قدیمی نیست. شعرای مبتذل و پوچ نمیخونه. مولانا میخونه. پوستر شجریانو میزنه به اتاقش، گرچه خودش صدای شجریانو نداره. آهنگایی که میخونه دیگه به سبک قمیشی نیستن. کسی دیگه نمیپرسه این آهنگ مال قمیشیه یا چاوشی. چون راهشو جدا کرده. اونقدر به خودشناسی رسیده که دیگه کسی شده واسه خودش. حالا آهنگاش بیشتر از همونی که یه روزی تقلیدشو میکرده شنیده میشن. گرون‌ترین خواننده‌ست. آلبوماش هر دفعه تموم رکوردارو میزنن. فقط آلبوم بعدی خودشه که میتونه رکورد آلبوم قبلیشو بزنه. همونی که همه مسخرش میکردن. همونی که بهش میگفتن لوله اگزوز. همونی که صدای شیش‌دنگ نداشت. اما چی داشت؟ جرئت داشت، جوری که تموم زخم زبونارو تحمل کرد اما ثابت قدم موند. احساس داشت، جوری که اشک خیلیا با آهنگاش در اومد. پشتکار داشت، جوری که الان استادیه واسه خودش تو آهنگسازی و تنظیم. تحمل داشت. ایمان داشت به خودش... و مهمتر از همه، علاقه داشت به کاری که داره میکنه...

نمیخوام بگم خودِ محسن چاوشی الگوی منه یا می‌پرستمش یا هرچی... اما قطعا طرز تفکرش، عزت نفسش، و مسیری که طی کرده تا موفقیت -از پایین‌ترین نقطه تا بالاترین نقطه- میتونه الگو باشه واسه همه...

خودم. من واقعی...