خودم. من واقعی

حتی نمیدونم از کجا شروع کنم بگم... دوستام، امروز اولین همایش انجمن نوروساینس شون رو برگزار کردن... منم البته اسمم تو این انجمن هست ولی خب... واقعا کار خاصی نکردم... میدونی، چیزی که بهش فکر میکنم اینه که چجوری بعضیا اینقد ذهنشون بازه و مغزشون بازه و اینقد خوب و راحت و با اعتماد بنفسن که میتونن دوستاشونو دور خودشون جمع کنن و انجمن بزنن و برن با چنتا استاد حرف بزنن که بیان صحبت کنن توی ‌همایش‌شون و اینهمه کار جانبی ... اصلا برگردیم به اصل قضیه. به اون انگیزه شون. به اینکه میفهمن و میدونن که مثلا نوروساینس یا همون علوم اعصاب رو دوست دارن. بعد این علاقه شونو به ب,همایش,همایش های سال 95,همایش ها,همایش شهر هوشمند,همایش به انگلیسی,همایش ایران کانکت,همایش توسعه دهندگان وب,همایش نگار,همایش های بین المللی,همایش خلق ...ادامه مطلب

خوبیش اینه که دیگه اینجا کهنه نمیشه. اصلنم نباید نگران این باشم که فلان سوژه از دستم در رفت. چرا؟ چون اینجا خودِ منه. چیزاییه که هر روز از درونم میجوشه میاد بیرون. هر روز باهاشون سر و کله میزنم... نمیدونم درباره کدومشون بنویسم. خیلی جالبه که حتی الان که چنتا چیز دارم واسه گفتن، بازم ته وجودم این ترس هست که نکنه یه روزی بیاد که چیزی نداشته باشم بنویسم دربارش... بیخیال. این قضیه واقعا درد بدیه که احساس میکنم هیچ دختری باهام ارتباط برقرار نمیکنه. یعنی چی این؟ یعنی من لولو خرخره‌م؟ آیا نفرت انگیزم؟ آیا چی؟ شایدم مشکل از منه، که خیلی سردم. شاید خجالتی ام. ولی ت, ...ادامه مطلب